Przepis na masę solną wersja I
- 1 szklanka mąki pszennej
- 1 szklanka soli
- około ½ szklanki wody
Masa z mąki, soli i wody jest podstawową wersją masy solnej. Proporcje składników zależą od jakości mąki. Czasem trzeba jej dać trochę więcej a czasem dolać więcej wody. Po wyrobieniu nie klei się do rąk. Jest bardzo łatwa w modelowaniu i zachowuje kształt. Łączenie elementów polega na zwilżeniu miejsca połączenia wodą, jednak nie we wszystkich wypadkach się to sprawdza. Po wyschnięciu (wypieczeniu) jest bardzo trwała. Nie pęka podczas wysychania, a po wyschnięciu nie rozmaka np. w czasie malowania, nawet jeżeli nie jest wypieczona.
Łatwa w modelowaniu, nie klei się do rąk. Po wyschnięciu (wypieczeniu) bardzo trwała. Nie pęka podczas wysychania. Nie sprawdza się przy łączeniu większych elementów.
Przepis na masę solną wersja II
- 1 szklanka mąki pszennej
- 1 szklanka soli
- około ½ szklanki wody
Masa z dodatkiem mąki ziemniaczanej jest bardziej kleista. Łatwo się ją modeluje, a łączenia elementów są bardzo trwałe i nie wymagają wcześniejszego zwilżania wodą. Może się zdarzyć, że masa będzie zbyt miękka, ale wystarczy wtedy dodać więcej mąki pszennej. Wykonane figurki należy upiec (zostawiona do wyschnięcia może zmienić swój kształt). Nie rozmaka i nie kruszy się podczas malowania.
Bardzo łatwa w modelowaniu, trochę klei się do rąk. Trwała. Grubsze figurki należy upiec. Nie pęka podczas wysychania.
Przepis na masę solną wersja III
- 1 szklanka mąki pszennej
- 1 szklanka soli
- 1 płaska łyżka kleju Wikol
- 1 łyżka oleju
- około ½ szklanki wody
Masa z dodatkiem kleju Wikol i oleju jest według mnie najlepszą wersją. Nie klei się do rąk, ale łączone elementy mocno trzymają się ze sobą. Nie wymaga pieczenia i dość szybko wysycha. Nadaje się zarówno do malowania, jak i do naklejania na nią różnych elementów, np. decoupage. Można również odciskać w niej różne przedmioty, nadając jej różnorodną fakturę.
Bardzo łatwa w modelowaniu, dobra przy łączeniu elementów. Bardzo trwała. Szybko schnie bez pieczenia.